تروکار گاوی

در اثر تخميرهای گوارشی بوسيله ميکروارگانيسمهای زنده موجود در شکمبه، مقدار زيادی گاز آمونياک، گاز کربنيک و متان ايجاد مي شود . اين گازها معمولا به قسمت بالای شکمبه مي آيند که بوسيله رفلکس آروغ بيرون رانده مي شوند. آروغ عبارت است از باز شدن اسفنکتر کارديا (محل اتصال مری به شکمبه ) و خروج مقداری از گازهای توليد شده در شکمبه بوسيله مری و دهان که اگر اين عمل به هر علتی قطع شود، باعث انباشتگی اين گازها در شکمبه شده و در نتيجه ايجاد نفخ مي شود.

دو نوع نفخ وجود دارد:

الف) نفخ گازی
ب) نفخ کفی

یکی از اقدام ها جهت درمان، خروج گازهای موجود در شکمبه مي باشد که مي بايست اينکار به سرعت انجام پذيرد. اين عمل بوسيله يک سوند مری و يا يک تروکار (که در تهيگاه چپ و اندازه يک دست عقب تر از آخرين دنده و بر روی بر آمده ترين قسمت تهيگاه فرو برده مي شود) انجام مي گيرد.
اين عمل در مورد نفخ گازی خيلی خوب موثر است ولی در مورد نفخ کفی ناکافی است . در اين مورد همزمان با عمل خروج گاز از شکمبه مي بايست از داروهای ضد کف مانند روغن پارافين (مخلوطی از نيم ليتر پارافين و نيم ليتر آب ) و سيليکوﻧﻬا و يا ساير داروهای اختصاصی نيز استفاده نمود. در موارد حاد مي بايست اقدام به لاپارتومی نمود.

منبع مطلب فوق سایت دامپزشکان می باشد.