بازدید راهروها و مسیرهای رفت و آمد دام به سمت سالن شیردوشی:
یکی از مواردی که می بایست به دقت تحت نظر قرار گیرد، ورود دام ها به سالن شیر دوشی است. وضعیت قرار گیری لوله های راهرو، باز و بسته شدن درها و سایر اجزای فلزی که ممکن است به دام ها (به خصوص در زمان دویدن) هنگام حرکت در راهروها و ورود به سالن شیردوشی آسیب برساند، کنترل شوند. اگر دامی در اثر آسیب دیدن یا ضربه توسط تجهیزات یا افراد، دچار استرس شده باشد، به علت ترشح هورمون های استرس، نمی تواند شیر خود را تا 30 دقیقه بعد به طور طبیعی آزاد کند. از طرف دیگر، ایجاد خاطره بد و ترسناک در دام، ورود او و سایر دام ها به شیردوشی را در آینده تحت تاثیر قرار می دهد و در نهایت دامدار پول بیشتری را روزانه از دست خواهد داد.
بهبود روش تردد و افزایش تولید دام:
با بهبود روش تردد در راهروها، می بایست در حد ممکن زمانی را که دام ها صرف حرکت به طرف سالن شیردوشی می کنند، منتظر دوشش می مانند و دوشیده می شوند، کاهش یابد که به معنی آن است که زمان بیشتری برای خوردن، نوشیدن و استراحت خواهند داشت و در نتیجه شیر بیشتری تولید خواهند کرد.
این امر با کاهش زمان ایستادن دام در محوطه انتظار دوشش به سلامتی سٌم و سیستم حرکتی کمک می نماید. همچنین در فصول گرم به معنی تاثیر کمتر تنش گرمایی بر دام ها در محوطه انتظار دوشش خواهد بود.
به عنوان یک اصل کلی و با مشاوره کارشناس گله خود، شرایط را به گونه ای فراهم کنید که دام بیشترین زمان را برای خوردن و خوابیدن در اختیار داشته باشد.
لزوم برقراری آرامش در زمان انتقال دام به شیردوشی:
مدیریت صحیح دام ها در زمان هدایت به سمت سالن شیردوشی، عملکرد سالن شیر دوشی را بهبود می دهد و تولید شیر را به حداکثر می رساند.
آوردن دام های آرام و تمیز به سالن دوشش در هر وعده، باید هدف اصلی در هر دامداری باشد. دام های تمیز، کار کارگران شیردوشی را راحت تر می کند و منجر به کاهش تعداد باکتری ها روی سرپستانک می شود. هر چه تعداد باکتری ها روی سرپستانک در زمان اتصال لاینر شیردوشی و خرچنگی پایین تر باشد، میزان عفونت های جدید ورم پستان در دامداری هم کمتر خواهد بود.
رفتار طبیعی چهارپایان اهلی این است که از سایرین پیروی می کنند. تلیسه ها و دام های تازه زا را به همراه چند گاو بالغ تر و دام های مسن تر با هم به محوطه انتظار دوشش بیاورید و سپس اجازه دهید که خودشان وارد سالن شوند و بعد از دوشش نیز به طرف راهروهای خروجی حرکت کنند.
خودداری از ایجاد استرس، برخورد صحیح با دام و نتایج مثبت آن:
بهترین راه برای حرکت دادن دام ها، صحبت با آنها با تن صدای آهسته و قرار دادن کف دست روی کپل یا پای عقبی گاو به جای هل دادن با فشار انگشت ها می باشد.
هر چه دام ها با آرامش بیشتری وارد سالن شیردوشی شوند، مدفوع کمتری در سالن ریخته می شود. توجه کنید که چگونه لکه های مدفوع روی قسمتهای مختلف اندام حرکتی وجود دارد. وقتی دام ها به آهستگی حرکت می کنند، قدم های خود را بهتر برمی دارند که باعث کاهش میزان پراکنده شدن ذرات مدفوع می شود. همانطور که در بالا اشاره شد، تمیزی اندام حرکتی و پستان بسیار مهم است. سم کثیف دام در زمان خابیدن با پستان برخورد میکند و منجر به آلودگی آن می شود.
دام های شیرده به صدای بلند مانند به هم خوردن درهای فلزی یا سوت زدن کارگران برای حرکت دادن آنها بسیار حساس هستند. همه ی ابزارهای مورد استفاده برای تشویق یا ضربه زدن به دام ها جهت وادار کردن آنها به ورود به سالن شیر دوشی باید حذف گردد.
یکنواختی و یک شکل بودن فرآیند دوشش:
بهترین شیردوشی و تجهیزات هم نمی تواند مدیریت ضعیف دام ها را جبران کند. یکی از نکات مهم در شیردوشی این است که دام ها در هر وعده دوشش، شرایط مشابهی را ببینند، بشنوند و تجربه کنند.
روند کار دوشش باید از هر کارگر به کارگر دیگر و از هر وعده به وعده دیگر، یکسان باشد. تنظیم تجهیزات شیردوشی می تواند عملکرد سالن شیر دوشی را بهبود دهد.
رفتارشناسی دام در زمان دوشش:
بهبود رفتار دام ها در زمان دوشش بسیار ضروری است و مشکلات موجود می بایست به دقت بررسی شود. لطفا موارد زیر را در سالن شیردوشی خود بررسی کنید و دفعات آن را بشمارید:
- شمردن تعداد گام ها (بلند کردن پاها در طول زمان دوشش)
- لگد زدن به واحد دوشنده حین دوشش
- لگد زدن دام درست در زمانی که خرچنگی جدا می شود (خود گاو به جدا شدن کمک می کند)
- افتادن خوشه خرچنگی از پستان در زمان دوشش
طی یک برنامه روتین و مشخص شده، مدتی را در سالن شیردوشی یا بهاربند به مشاهده ی ورود دام ها، رفتار آنها طی مراحل آماده سازی و زمانی که دستگاه شیردوشی به پستان دام متصل است، بگذرانید. ایجاد برخی تغییرات کوچک، بهبود قابل توجهی در عملکرد کلی سالن شیردوشی و رفتار دام ها در سالن یا بهاربند به همراه خواهد داشت.
این مطلب از مجله علمی شرکت نولان اقتباس و خلاصه شده است.